Hebben we dierenproeven nodig?

Terug in de tijd, wanneer de wetenschap niet zo ver mee gekomen, de cosmetica-industrie had geen keus. Dergelijke studies LD test, toxicologie, huidirritatie, schade oogweefsel moesten worden uitgevoerd om te kunnen tenminste in zekere mate de invloed van het nieuwe product te voorspellen op menselijke bevolking.

Deze testmethoden zijn bedoeld om te testen voor de veiligheid in het gebruik van het product dat ook door de wet vereist. Enorme meerdere fabrikanten angst voor de rechtszaken en de reacties van de consument nam om deze dieren getest procedures als vuur om olie, hoewel hun nuttig in het geval van een pak moet nog worden vastgesteld. Maar FDA of enige andere gelijkwaardige organisatie over de hele wereld niet aandringen op dierproeven, maar geeft alleen het gebruik van de juiste testen om veilig gebruik te verzekeren. Het alternatief voor dierproeven is nu ook beschikbaar in vele.

Deze tests zijn echter nog steeds conducted.The resultaten van deze tests waren, zijn en zullen altijd gruwelijk zijn. Wist u dat in de Draize-test (een die is uitgevoerd om het niveau van het oogweefsel schade controleren), de bijtende stof in het oog van een bewuste konijn zijn geplaatst en dit was zo pijnlijk dat ze niet alleen schreeuwen van de pijn, maar vrij een paar belandde het breken van hun nek en rug in een wanhopige poging om te ontsnappen? Of misschien heb je gehoord van deze test... De LD 50 Ie Lethal Dosering (LD) tests worden gebruikt om de hoeveelheid van een stof die een vooraf bepaalde verhouding van de dieren zal doden te bepalen. In dit de onderwerpen zijn gedwongen om giftige stof innemen tot de helft van hen sterven! En degenen die erin slagen om te tonen overleven voorkomende reacties zoals stuiptrekkingen, verlamming, braken en bloeden uit de ogen, neus, mond of rectum! Verschrikkelijk is het niet? Wilt u iets nog meer verontrustend weten? Deze tests zijn niet eens nauwkeurig! Elke species reageert met een toxine anders. Je kunt geen correlatie voorspellen in de reactie van een muis om een ​​rat laat staan ​​een konijn voor de mens! Dit zijn de dierproeven feiten, onvervalst.

Animal Testing and Related Facts - In Detail:

Irritatie 1. Eye

Deze test is ontworpen in 1944 door Draize oogirritatie veroorzaakt door verschillende chemicaliën te schatten.

In deze test wordt een konijn is onveranderlijk de proefpersoon. Chemical wordt in een oog en het andere oog dient als controle (normaal). De konijnen worden tegengehouden, te voorkomen dat ze op natuurlijke wijze reageren op de irritatie, en hun ogen worden geëvalueerd na één uur en vervolgens 24-uur gedurende maximaal 14 dagen. Sommigen blijven tot drie weken later geëvalueerd. Het niveau van irritatie aan de ogen wordt numeriek gescoord door observatie van de drie belangrijkste weefsels van het oog (hoornvlies, bindvlies, en iris).

Het falen van deze test ligt echter in het feit dat de basisstructuur van het oog van het konijn is heel anders dan die van een menselijk oog. Het produceert ook kleinere hoeveelheden tranen waardoor de chemische stof in hun ogen zich langer het veroorzaken van een grotere schade. Het resultaat van deze test is om deze reden onbetrouwbaar en laat de proefpersonen in acute pijn zonder verklaarbare reden.

2. Huidirritatie

Dit is ook bekend als Draize huidtest. Deze test wordt uitgevoerd om de stof te meten in hoeverre tot onherstelbare schade aan de huid wordt bepaald door de jeuk, zwelling en ontsteking veroorzaken. De proefpersoon een gedeelte van de huid glad geschoren en wordt in beperkingen. De chemische stof wordt vervolgens aangebracht op en onderzocht tegen een geschoren patch.

Het falen hiervan ligt ook weer het fundamentele verschil in de anatomie tussen een konijn en mens. De structuur van de huid is anders en dus de reactie van de soort van de chemische sterk verschillen. En weer de proefpersonen ervaren ondraaglijke pijn voor nu geldige reden of uitleg.

3. Acute toxiciteit

Deze testen worden uitgevoerd om het gevaar van blootstelling aan de stof via de mond, huid of inhalatie meten. De eerste in zijn soort van de letale dosis test waarbij de dosering van de chemische worden verhoogd tot half de testpopulatie stierf. Dit werd later vervangen door nieuwere, maar even dodelijke opties zoals de vaste dosis, op en neer en de acute toxische klasse methode. Met deze is het einde niet gesignaleerd, maar de dood van het onderwerp, maar het onderwerp zou zeker ervaren ondraaglijke pijn, verlies van motorische functies, stuiptrekkingen, oncontroleerbare aanvallen. En als het onderwerp erin slaagt om dit te overleven, is het vervolgens gedood om de omvang van de schade te studeren aan het zenuwstelsel.

Het falen van de test opnieuw instellen bestaat in het verschil in de biologie van de mens en het konijn species. Beide soorten vertonen wisselende gevoeligheid voor chemicaliën en maar ze ook verschillen in het metabolisme en absorptie mogelijkheden. Dus nogmaals deze vorm van testen op dieren in het beste geval geeft onbetrouwbare resultaten.

Alternatieven voor dierproeven

Sindsdien is echter de wetenschap heeft een flink aantal opmerkelijke sprongen genomen. Zoveel nieuwe methoden en technieken van het testen zijn gekomen. Wist u dat u niet meer nodig om een ​​konijn op het niveau van oogweefsel beschadiging controleren blind of niet moet doden hebben de bevolking om de toxiciteit te bepalen? Zeggen dat je deze test doen op een gedoneerd menselijk hoornvlies of u kunt een menselijk weefsel cultuur tot huidirritatie te bepalen cultiveren. Het beste deel van deze test is dat de resultaten voor de mens en ze zijn zo nauwkeurig als menselijkerwijs mogelijk is!

Dus hier is de vraag! Moeten we deze onnodige en gruwelijke procedures voort te zetten? Wanneer zoveel bedrijven als Avon, The Body Shop, Mary Kay en Urban Decay weg zijn verschoven van deze praktijken. Dan waarom kan niet de rest?